در برخی از ساختمان‌ها بنا بر الزامات امنیتی لازم است که بر رفت و آمد افراد از طریق آسانسورها نظارت شود. برای این منظور روش‌های متعددی طراحی و ساخته شده است. در ساده ترین روش از یک کلید سویچی ( سوئیچ آلفا) استفاده میشود. در این روش کنتاکت کلید به صورت سری در مسیر مشترک شستی خاص یا همه شستی‌های احضار کابین یا طبقه قرار گرفته در نتیجه باعث کنترل انها می‌گردد.
از مزایای این روش سادگی‌‌ان‌است اما از معایب‌‌ان، نخست اینکه امکان گم شدن یا در دسترس نبود کلید وجود دارد ، دوم آن که به راحتی با باز کردن کلید و اتصال بین کنتاکت‌های آن از مدار خارج شده عملا امنیت از بین می‌رود.
برای رفع مشکلات فوق میتوان از سیستم‌های پیشرفته تری به نام access control اتسفاده نمود. این سیستم‌ها دارای انواع مختلفی بوده ، در برخی رمز مربوطه از طریق کارت ویژه‌‌‌ای که در اختیار افراد خاص می‌باشد عمل رمز گشایی انجام پذیرد.
در نمونه‌های کارتی نیز باید گفت برخی به صورت تماسی contact و برخی به صورت بدون تماس contactless می‌باشد. در نمونه‌ی تماسی فرد باید کارت را به نزدیکی 5 تا 20 سانتی متری دستگاه برده تا عمل شناسایی انجام شود اما در نمونه بدون تماسی کارت با آن که در جیب فرد قرارد دارد از فاصله 10 متری با دستگاه ارتباط رادیویی برقرار کرده ، عمل رمز گشایی انجام میپذیرد.
در روش‌های دقیق تر میتوان از بیومتریک برای این منظور استفاده نمود. ویژگی‌های بعضی از اعضا مانند اثر انگشتان ، شکل هندسی دست ، الگوهای عنبیه و تصویر رگ‌های دست یا شبکیه چشم در مورد هر شخص منحصر به فرد بوده ، به این علت با ارزیابی انها به کمک حسگرهای ویژه میتوان از آن‌ها به عنوان رمز عبور شخص مورد نظر استفاده نمود.
اثر انگشت یکی از مطمئن ترین روش‌های تعیین هویت است البته یاد آوری میشود که هنگام استفاده از این سیستم‌های نسبتا پیشرفته به مسائلی مانند عدم خطا در باز شناسایی نمونه صحیح و همینطور عدم اشتباه در شناسایی نمونه غلط توجه شود. به عبارت ساده سیستم به نمونه درست ( به طور مثال انگشت آشنا) به درستی پاسخ تایید دهد و آن را رد نکند، و یا اثر انگشت غیر آشنا درست تشخیص داده به اشتباه به آن پاسخ تایید ندهد.
این دو مورد از متداول ترین دغدغه‌های طراحان سیستم‌های امنیتی بر پایه روش‌های بیومتریک می‌باشد.
در نمونه پیشرفته نظارت بر دسترسی با تکیه بر فناوری‌های نوین، امکان تنظیمات خصوصی آسانسور، امکان استفاده از نظارت بر درسترسی مجتمع شده ، امکان ایجاد مسافرت‌های شخصی با آسانسور وجود دارد، البته گفتنی است که با این کارت تمامی‌امکانات ساختمان در دسترس دارنده‌ی آن قرار می‌گیرد. این کارت علاوه بر همه‌ی این امکانات میتواند در یک ساختمان بزرگ و چند طبقه فرد مورد نظر مراجعه کننده را پیدا نموده ، آسانسوری را برای انتقال مراجعه کننده به او اعزام نماید.
کاربرد این فناوری میتواند در اختصاص فضای مورد نیاز به کاربردهای باربری ، حمل تخت بیمار در بیمارستان‌ها ، سبد سروبس در هتل‌ها و سبدهای فروشگاه‌ها به کار رود.
در این روش به هر فرد یک کد شناسایی اختصاص یافته ، با نزدیک شدن به ترمینال شناسایی کد او تشخیص داده میشود. این اختصاص با توجه به معیارهای زیر استخراج میشود :
1. ترافیک آسانسورها
2. زمان سفرهای منفرد
3. فضای مورد نیاز در کابین به طور مثال برای تخت بیمار و یا معلول نشسته بر ویلچر
این کد شناسایی میتواند در وسایلی مانند کارت، ساعت مچی و یا حتی جا سوئیچی جاسازی شود تا در هنگام نیاز در دسترس باشند.
برخی دیگر از سیستم‌ها دارای ویژگی‌ها هستند:
1. فعال شدن با مگنتف بارکد ، حسگرهای مجاورتی و کارت هوشمند
2. امکان ارائه دسترسی فقط به افراد خاص در ساختمان
3. ارتباط بین چند آسانسور در یک ساختمان با کابل شبکه و شبکه بی سیم
4. امکان تعریف تا 1000 استفاده کننده جداگانه
5. قابلیت ذخیره سازی اطلاعات روی حاظه فلش
6. امکان تعریف کارت، کد، کارت + کد
7. امکان باز ماندن قفل تا 99 ثانیه