در یک آسانسور لامز است که مسافرین داخل کابین و افرادی که در طبقات به انتظار ایستاده اند، هر لحظه از مکان کابینمطلع شوند. این موضوع همواره یکی از دغدغه‌های طراحان سیستم‌های کنترل بوده است و از انجا که تشخیص و نمایش مکان کابین در چاه به نوعی به هم وابسته هستند، با تغییر روش نمایش هم دچار دگرگونی میشود.
در این روش برای نمایش مکان کابین ، به ازای هر طبقه یک لامپ وجود دارد که در روی قاب خارجی و داخل آن ، نام یک مکان طبقه حک شده است. به طور مثال 1.2.GF با حرکت کابین در امتداد مسیر چاه، لامپها یکی پس از دیگری روشن و خاموش شده ، مکان کابین به استحضار بیننده می‌رسد. البته در موارد نیز یک لامپ در کنار یا اطراف شستی احضار داخل کابین به عنوان نمایشگر مکان کابین استفاده میشود.
این روش معایب زیادی دارد :
1. بالا بودن جریان مصرفی لامپها ، به طوری که برای روشن نمودن انها نیاز به کنتاکت رله می‌باشد.
2. انعطاف پذیری بسیار کم در تغییرات علائم قابل نمایش برای تغییر در علائم نیاز به ایجاد تغییر کل ساختار نمایشگر است.
3. محدودیت استفاده در تعداد طبقات بالا. برای نمایش طبقات در آسانسورهای بلند مرتبه مانند 50 طبقه ، مشکلات زیادی پیش می‌آید.
4. محدودیت نصب در همه طبقات بنا به دلایل 1 و 3 ، امکان نصب این گونه نمراتورها در همه طبقات وجود ندارد.
5. عمر محدود
سیم کشی نمراتورهای لامپی - به تعدد سیم کشی‌ها پیچیدگی آن دقت کنید.
یک نمونه سلکتور نمراتور لامپی تابلوهای رله‌‌‌ای قدیمی
ایجاد شماره طبقه به صورت فلزی و روشن شدن لامپ در کنار آن
در این نوع نمراتور، از یک صفحه نیم داره ، یک عقربه و تعدادی عدد و حرف تشکیل شده است. منایش شماره طبقه مانند ساعت توسط عقربه مربوطه انجام میشود. حرکت کابین موجب حرکت سیم بکسل و یا زنجیر نازکی شده، در نهایت چرخ دنده‌های ظریفی را به چرخش در می‌آورد که موجب حرکت عقربه میگردد.
این روش هم دارای مشکلات زیر است :
1. انعطاف پذیری بسیار کم در تغییرات علائم قابل نمایش ، برای تغییر در علائم نیاز به ایجاد تغییر در کل ساختار نمایشگر است.
2. محدودیت استفاده در تعداد طبقات بالا . برای نمایش طبقات در آسانسورهای بلند مانند 50 مشکلات زیادی پیش می‌آید.
3. محدودیت نصب در همه طبقات . بنا به دلایل 1 و 3 امکان نصب این گونه نمراتورها در همه طبقات وجود ندارد.
4. عمر محدود
5. نیاز به روشنایی محل