یکی از پارامترهای مهم موثر در ترمز، روغن کاری ریل یا عدم روغن کاریآن است. تحقیقات به عمل به آمده روغن ماری حدود 20 درصد در کاهش عملکرد ترمز تاثیر خواهد گذاشت.
از طرفی همانگونه که شکل ذیل نشان می‌دهند عدم حرکت ریل در محل اتصال با لقمه‌ها به هنگام پاراشوت باعث خم شدن کفشک ریل و نیز خطر خارج شدن کفشک کابین از مسیر خود خواهد شد. در صورتی که ضریب اصطکاک بین لقمه‌ها و ریل‌ها بیش از اندازه بوده و حین عملکرد ترمز ایمنی امکان حرکت طولی به ریل ندهند، حرکت ریل به سختی صورت میگیرد و در محل‌هایی که طول براکت بیش از اندازه باشد ( فاصله ریل از دیوار) و براکت نتواند نیروی‌های وارده بر آن را تحمل کند، ممکن است خم شده و یا حتی بشکند که در نهایت احتمال خارج شدن کابین و ترمز ایمنی از ریل وجود خواهد داشت.
نقاط برجسته و ناهمواری‌های سطح در محل تماس با یکدیگر برخورده باعث تغییر شکل پلاستیکی این برجستگی‌ها می‌شوند تا اینکه اصطکاک مورد نظر را با توجه به سرعت و بار وارده را ایجاد کنند.
طبق آزمایش‌های به عمل آمده نقدار ضریب اصطکاک در ریل‌های خشک0/45 و در ریل‌های روغن کاری شدهحدودا 0/25 می‌باشد. در صورت اختلاف ضریب اصطکاک سطح تماس در طول ریل باعث ایجاد شتاب منفی گوناگونی خواهد شد که هنگام ترمز ایمنی میتواند ایمنی مسافر را به خطر اندازد.
از سوی نا متعادل بون و اختلاف در ضریب اصطکاک در سطح دو ریل کابین نیز موجب تولید نیروهای متفاوت در دو طرف آن شده و باعث خارج شدن ترمز ایمنی در مسیر حرکت خود گردند.
در محاسبات و انتخاب ریل‌ها مطابق با استاندارد EN81 فرض بر این است که ریل‌ها دارای مشخصات فنی و شکل ظاهری همسان و از یک جنس مشابه هستند. در محل اتصال ریل‌ها نیز باید دقت کافی به طرز دقیقی آنها نصب شوند تا مشکلاتی در هنگام ترمز ایمنی صورت نگیرد.